30% lægra raforkuverð til heimila vegna aukinnar sölu til stóriðju

Stærra raforkukerfi með meiri sölu til orkufreks iðnaðar hefur leitt til lækkunar á raforku á almenna innlenda markaðinum. Þetta er meðal helstu niðurstaðna skýrslu AtvinnuLífsinsSkóla um raforkuverð á Íslandi á árunum 1997 – 2008, þar sem skoðuð eru áhrif aukinnar raforkusölu til orkufreks iðnaðar á raforkuverð á almennum markaði. Skýrslan var kynnt á opnum fundi Samorku á Grand Hótel Reykjavík í morgun og sátu um 100 manns fundinn.

30% verðlækkun til heimila frá 1997
Samkvæmt skýrslunni borgaði meðalfjölskyldan 30% lægra verð fyrir heimilisnotkun á raforku árið 2008 en hún gerði árið 1997, eða kr. 52.400 fyrir 4400 kWh á ári í stað kr. 74.500 árið 1997, ef báðar tölurnar eru reiknaðar á verðlagi ársins 2008.

Lækkun að stórum hluta rakin til stóriðjusölu
Í skýrslunni er sett fram sú kenning að lækkunin sé að miklu leyti komin til vegna þess að með stóraukinni sölu til orkufreks iðnaðar verði til reiðu- eða umframafl sem hægt sé að nýta til að framleiða fyrir orkutoppana á almenna innlenda markaðinum. Niðurstaðan hvað það varðar er sú að árið 2008 hafi umframafl vegna orkufreka iðnaðarins verið 171 MW en á sama tíma hafi þörfin fyrir afltoppana á almenna markaðinum verið 245 MW. Samkvæmt þessu hefði fræðilega verið hægt að sinna afltoppunum fyrir almenna markaðinn tæplega 70% með umframaflinu frá orkufreka iðnaðinum. Það kemur einnig fram að ef sala á orku til orkufreks iðnaðar myndi aukast um 11.000 GWh, en það er orka sem raunhæft er að virkja á svæðum sem nú eru í undirbúningi, þá væri svo komið að umframorkan fyrir orkufreka iðnaðinn gæti tekið allan orkutoppinn fyrir almenna markaðinn.

Þetta er sérstaklega mikilvægt, segir í skýrslunni, þegar tekið er tillit til þess að með þessu er verið að samnýta dýrustu þætti framleiðslunnar; uppsett afl til að mæta innlendu afltoppunum og umframafl sem óhjákvæmilega verður til staðar þegar framleitt er fyrir orkufrekan iðnað vegna þess að ekki er hægt að reikna með að hver túrbína sé í notkun nema sem nemur 7900 stundum á ári eða nálægt 90% nýtingu.

Króna á kwst – 3,6 milljarðar
Til að meta hvað þessi sparnaður gæti þýtt er reiknað út hvaða sparnaður hlytist af því ef hægt væri að samnýta afltopp upp á 171 MW í vatnsorku en toppunum er alfarið mætt með slíkri orku. Niðurstaðan er sú að með því fengist sparnaður upp á 3,63 milljarða á ári en það er reiknaður árlegur heildarkostnaður við að reka 171 MW vatnsaflsvirkjun. Þetta gerir sparnað á heildsölustigi upp á 1,01 kr. á hverja kílóvattstund af orku sem er seld á innlenda markaðinn.

Sjá skýrslu AtvinnuLífsinsSkóla.